Vermoeden autisme?
Autisme?
Vermoeden autisme
In dat geval zal de leerkracht die vermoedens aan de hand van voorbeelden in de klas uitspreken.
Het kan ook zijn dat de vermoedens via de zorgleerkracht van de school of het CLB worden uitgesproken.
Wanneer dit is kan de school normaal de ouders op weg helpen om gespecialiseerde hulp te zoeken en adressen om dit nader te onderzoeken.
Maar het gebeurt ook zeer vaak dat de ouders het vermoeden hebben en de creche's, onthaalouders of scholen dit niet direct door hebben.
Ouders zijn op dat moment op zoek naar bevestiging en naar hulp.
Wat kan je doen?
- Bespreek je vermoedens met de begeleider of leerkracht van je kind.Vraag na of men bepaalde zaken ook al is opgevallen.
- Bespreek je vermoedens bij je huisarts of kinderarts.Hij/zij kent je kind al lang genoeg om zelf misschien ook iets opvallends te hebben gezien of weet de weg naar waar je heen kan.
- Soms is er al een begeleiding (Logopedie, psychologe, kinesist, ergotherapie, ...) opgestart. Vraag na of er daar opvallendheden waren.
Het is belangrijk voor je naar een diagnosecentrum gaat dat je voldoende info hebt.
Hoe meer voorbeelden je kan geven hoe gemakkelijker het is om je vermoedens te bespreken.
Tip: Wanneer je op de wachtlijst staat voor het onderzoek heb je veelal een lange periode waarbij je de gedragingen van je kind kan observeren en noteren. Denk hierbij aan emoties, communicatie, sociale interactie, begrijpen van woorden, gedrag, slapen, eten,... .
vb. " Mijn zoon was net geen 2 jaar toen hij de diagnose kreeg. We zorgden er voor dat we elke gedraging dat we zagen en waar we vraagtekens bij hadden, dat deze genoteerd werden. Een van de opvallende zaken die we opmerkte was dat hij steeds blij was als we bij vrienden of familie vertrokken. Wanneer we vermeldde dat we naar huis zouden gaan dan ging hij snel zelf zijn jasje aandoen en stond hij aan de deur klaar. Wanneer we zoals bij veel ouders gebeurd de daad niet bij het woord namen en nog even stonden te praten dan kwam hij naar ons toe en nam hij ons bij de hand en trok ons naar de deur. Voor hem was dat zijn manier om te zeggen dat een vertrek nodig was."
Waar?
Een diagnose kan gesteld worden in verschillende centra.
De bekendste centra zijn deze voor ontwikkelingsstoornissen, referentiecentra autisme of private diagnosecentra.
De centra voor ontwikkelingsstoornissen of referentiecentra zijn gesubsidieerd door de overheid waardoor de kostprijs aanzienlijk lager ligt dan private diagnosecentra.
Vraag zeker raad aan de huisarts of kinderarts.
Maar helaas, de wachtlijsten voor onderzoeken rond diagnostisering bij autisme is ook hier een probleem.
Hoe verloopt een onderzoek?
Tijdens het onderzoek wordt je kind door verschillende professionals in hun eigen vakgebied "onderzocht".
In het multidisciplinair team zit een arts, psycholoog, orthopedagoog, logopedist en kinesitherapeut.
De diagnose wordt gesteld aan de hand van het classificatiesysteem DSM-5 (Diagnostical and Statistical Manual of Mental Disorders) en gebeurt zeer vaak pas na de leeftijd van 2 jaar.
Bij het onderzoek wordt er in de meeste gevallen ook een IQ test uitgevoerd.
Hier kan men vaak ook zien waar men in uitblinkt en wat men in therapiën kan gebruiken om gedrag te veranderen.
vb: "Mijn zoon is zeer sterk in het visualiseren van beelden. Vermits hij rond de tijd van de diagnose niet of nauwelijks praatte moest er een manier gezocht worden om zaken voor hem te verduidelijken maar ook om hem te helpen in de communicatie naar ons als ouders toe. Het was belangrijk dat we de driftbuien konden verminderen wanneer we weer eens niet begrepen wat hij bedoelde. Door zijn goede visualisatie konden we werken met pictogrammen. Hierdoor kan hij vertellen wat hij graag wenste van drinken of eten maar ook om hem te informeren wat we zouden gaan doen als uitstap."